De Coronavirus-pandemie van begin 2020 heeft bijna iedereen, inclusief non-profitorganisaties, een nieuw normaal opgelegd.
Uitvoerende bevelen van gouverneurs om op hun plaats te schuilen, organisaties die reizen aan banden leggen en preventieve voorzorgsmaatregelen die ons ertoe brengen om aan onze thuisbureaus te werken, leggen nu een premie op het gebruik van de telefoon en online vergadersoftware.
Wie had kunnen voorspellen dat de innovatieve tool van Alexander Graham Bell in 2020 een opleving zou beleven? Het zijn niet alleen smartphone-apps, hoe belangrijk ze ook zijn, maar basisconnectiviteit en communicatie die er nu toe doen.
In tegenstelling tot veel sociale media die ons van elkaar isoleren, brengt de telefoon ons dichterbij. Het maakt relaties mogelijk en kan zelfs verbeteren.
In maart 2020 weet niemand precies hoe de pandemie van het coronavirus zal verlopen. We weten dat het vroeg of laat zijn gang zal gaan, we weten dat mensen zullen lijden en sommigen zullen sterven, we weten dat de economie een klap zal krijgen, maar we weten niet hoe krachtig deze klap zal zijn en voor hoe lang. We weten niet hoe lang we ter plaatse zullen schuilen of wanneer mensen het gevoel hebben dat het weer veilig is om te reizen.
Ondertussen, als uw non-profitorganisatie afhankelijk is van giften om te functioneren, vraagt u zich af wat voor soort financieringsdaling uw organisatie zal ervaren. En we weten allemaal dat fondsenwerving ‘een contactsport’ is, dus we voelen ons des te kwetsbaarder omdat we niet naar buiten kunnen om onze donateurs te bezoeken. De telefoon dus.
De telefoon zoals die vroeger heette, is een geweldig relationeel apparaat. Als je donoren belt, ben je ‘daar’. In hun ruimte. Die donoren zijn vermoedelijk ook op hun plaats aan het schuilen, hebben minder om hun tijd in beslag te nemen en zullen waarschijnlijk heel blij zijn om van u te horen. Ik weet het, want ik heb dit geprobeerd.
Een ongehaast maar niet al te lang telefoongesprek stelt u in staat uw donor aan te raken waar deze woont. Je geeft om ze en je laat het ze weten. Hoe gaat het met ze? Zijn ze oke? Oh, tussen haakjes, dit is hoe de non-profitorganisatie het doet. Dit is de proactieve benadering die de non-profitorganisatie hanteert om haar missie in het nieuwe normaal te bevorderen.
Het is een onopvallende update.
In een telefoongesprek kun je een glimlach horen of overbrengen. U kunt bezorgdheid of empathie uiten, begrip verduidelijken, betrokken zijn, om input of ideeën vragen, visie delen, of vooral gewoon luisteren. Wees erbij.
Voer uw gesprekken op deze manier:
 Wees systematisch, werk aan je lijst.
 Identificeer korte gesprekspunten, te beginnen met “Hoe gaat het met je?”
 Breng oprechte bezorgdheid over.
 Bedank hen voor hun vriendschap.
 Deel hoe en wat de organisatie doet, vooral wat betreft crisisrespons.
 Misschien om een geschenk vragen, hangt ervan af en de aard van het gesprek.
 Laat een korte maar zorgzame voicemail achter als u ze niet bereikt.
 Stuur een vervolgmail.
Dat is het. Goedkoop, efficiënt, enorm effectief.
Telefoons zijn uitgevonden in de 19e eeuw, maar hun kracht is nog steeds duidelijk in de 21e eeuw.
De telefoon gebruiken om relaties op te bouwen voor non-profitorganisaties.